GA je vršila redovan monitoring predmeta Bukovica i najveći problem koji smo uočili jeste upravo odnos tužilaštva i neadekvatna istraga. Podsjećamo i da je istraga vraćana sedam puta, da svjedoci koje smo predlagali nijesu uzimani u razmatranje i da se nikada nijesu postavila pitanja komandne i nalogodavne odgovornosti, što je rezultiralo time da ni nakon dvije decenije nema naznaka da će neko odgovarati za ove zločine.
Želimo i da napomenemo da je Bukovica seosko područje od 37 sela koje zauzima 104 kvadratna kilometra, koja se nalaze na zapadnom dijelu pljevaljske opštine. Bukovica je jedina teritorija u Crnoj Gori koja je devedesetih godina bila meta etničkog čišćenja i koja je teritorijalno veća od opštine Budva. Po dostupnim podacima početkom 1992. godine, raseljena su 24 sela dok je raseljena ukupno 221 osoba. Od 1992. do 1995. godine, ubijeno je šest civila, oteto jedanaest ljudi, samoubistvo su izvršile dvije osobe, 70 je doživjelo fizičku torturu a zapaljeno je osam kuća kao i seoska džamija.
Zbog upitnog neprofesionalnog djelovanja Tužioca, može se izvesti zaključak da za sve ovo nema odgovornih. Osim toga država će čak morati da isplati znatna sredstva po osnovu neosnovanog lišavanja slobode. Napominjemo i to da je za zločin za koji nema odgovornih, država uložila milionska sredstva na šta smo ukazivali da takođe postoje ozbiljne indicije o neregularnostima i zloupotrebama.
Da je u pitanju koordinirana državna akcija, koordinisana od više organa vlasti, u cilju zataškavanja zločina, na sumnju navodi i finalno relativizacija zločina u vidu jedne jedine rečenice koja se u udžbeniku istorije tiče bukovičkih zločina a koja glasi: “Crnogorske vojne i policijske snage, kao i paravojne snage Republike Srpske, u periodu od 1992. do 1996. godine, upadale su u muslimansko selo Bukovica kod Pljevalja gdje su maltretirali, prebijali, pljačkali, palili i ubili šest ljudi”. Medijskom i kontralustracionom pritisku podlegao je i tadašnji ministar obrazovanja Sreten Škuletić, koji je pozvao autora te rečenice da mu pojasni detalje ionako šturog istorijskog sagledavanja istine o Bukovici.
Iz svih ovih razloga smatramo da proces ozdravljanja društva mora početi upravo kroz pravosudni sistem, a upravo prvi potez mora biti uspostavljanje odgovornosti onih koji su opstruirali proces.
S poštovanjem,
Podgorica, 11. mart 2014. godine
Boris Raonić
Predsjednik GA
